| Het vrouwelijke en mannelijke |
| Het afgelopen jaar heb ik veel mogen leren en doorvoelen. Ondermeer, en vooral, de ingewikkelde relatie en verstoorde balans tussen het vrouwelijke en het mannelijke. Ik ben me sterk bewust geworden van het spanningsveld tussen diepgang en vooruitgang, het donker en het licht, naar binnen gaan en naar buiten gaan, de aarde (of het aardse) en het universum, vernieuwen en verwerken. En ook hoe deze verhouding, onder druk van het patriarchaat, enorm uit balans is geraakt. We moeten altijd maar vooruit, verder en meer, en nemen geen tijd om te verwerken en te verteren. Er is veel individualisme en egoïsme en weinig ruimte voor verbinding. Deze onbalans voelt pijnlijk en onjuist! |
| Het masculine en moeder aarde |
| Ik weet nog goed het moment waarop ik me erg bewust werd van het spanningsveld tussen het vrouwelijke en het mannelijke. Het was in een weekend van een ayahuasca ceremonie en ik was bezig in het boek “Terugkeer van de koning”, van Ton van der Kroon. Ik kan me nog goed herinneren dat ik, tijdens de ceremonie en in lijn met het verhaal in het boek, de reis langs verschillende archetypes (zie toelichting hieronder) naar beneden maakte. Ik heb gezien en ervaren hoe het masculine archetype Wildeman het dichtst bij moeder aarde staat. En hoe het haar kan bevruchten, maar als het niet meer in verbinding is, het haar ook kan verkrachten. Ik zag en ervoer hoe het mannelijke zich had losgemaakt van de aarde en verheven. Hoe het de aarde penetreert en vol gif spuit in zijn verlangen naar meer en verder. |
| Tijdens een truffelceremonie daarna had ik een non-duale ervaring. Ik hoor je denken; “Een non-duale ervaring? Wat is dat? En waarom is dat relevant?”. In het stukje tekst hieronder probeer ik uit te leggen hoe ik mijn non-duale ervaring beleefd heb. Het is relevant omdat we in wezen allemaal op zoek zijn naar non-dualiteit. Een gevoel van vrede en in het hier en nu zijn. Zonder het ego dat ruis veroorzaakt en voedend is aan de duale wereld. Het duwen en trekken tussen het vrouwelijke en het mannelijke. Het krachtenspel tussen materie en energie. En ik heb gevoeld dat die spanning veel verder reikt dan alleen dan het ego of de geest. Het is universeel. |
| Diepe of verre ervaring |
| Inmiddels heb ik, samen met mijn vrouw, meerdere privé reizen met de truffel gemaakt. We doen dit omdat we in een groter perspectief over onszelf willen blijven leren en ook omdat we met Liminis dergelijke reizen zelf begeleiden. Onze reizen zijn stuk voor stuk hele diepe ervaringen die voor mij over het algemeen beginnen met een non-duale ervaring, waarbij ik het gevoel heb dat mijn ego “oplost”. Keer op keer een behoorlijk enerverende ervaring maar het zorgt ervoor dat ik ver kan reizen. En dat is ook het verschil hoe mijn vrouw en ik onze reizen ervaren. Daar waar het voor haar een meer fysieke en aardse ervaring is met veel diepgang en verwerking, reis ik vooruit, het universum in. Mijn vrouw ervaart en verwerkt het verdriet van anderen. En ze doet dat op een hele aardse manier, energetisch met haar lijf, het liefst in het donker. Voor mij voelt dat als stilstand en ik voel een enorme drang om naar buiten, in het licht, te gaan. Ik voel me aangetrokken tot de sterren en de planeten. En tegelijkertijd voel ik de verantwoordelijkheid om mijn vrouw te ondersteunen. Want diep van binnen weet en voel ik inmiddels dat ze, het feminine, over enorme krachten en vermogens bezit die onmisbaar zijn voor ons bestaan. Ik heb het gevoel dat ze mij, het mannelijke, nodig heeft. Als beschermer en brenger van het licht. Maar als ik naar haar toe ga, om haar te ondersteunen, ervaart zij dat op haar beurt alsof ik een jengelend kind ben. Ze wil het liefst alleen zijn en mij wegduwen. En toch voelt ze tegelijkertijd ook de behoefte, misschien wel de plicht, om voor mij, het jengelende kind, te zorgen. Tijdens deze reizen ervaar ik op een gegeven moment heel sterk de dualiteit. |
| De oergodin |
| Tijdens één van mijn reizen, al dwalend door het universum, vloog ik de oergodin tegen het lijf. Ze was een enorme planeet met alle materie van het hele universum in haar opgeslagen. Alles met de potentie tot manifestatie zat in haar. En ik stond voor haar, nietig en klein, enorm onder de indruk van haar oneindige grootsheid. In mijn hand een lullig lichtzwaardje, je bedenkt het niet, wat stond voor de mannelijke energie. Op dat moment realiseerde ik me dat ik met die energie een beweging in gang kon zetten die er voor zou zorgen dat, uit die enorme planeet, de oergodin, het universum zou ontstaan. En die creëerende gedachte was voldoende. Uit de oergodin begon langzaamaan het universum te ontstaan. Maar het voelde niet alsof ik nu iets heel groots aan het doen was. Het voelde nederig en klein, alsof ik ten dienste stond van het vrouwelijke. Dat ik slechts een dienende rol had bij de oorsprong van het leven. |
| Hoe dan wel? |
| Wat mij betreft moeten we opnieuw verbinden met het vrouwelijke, de aarde, de natuur, het feminiene in onszelf en in alles wat is. En het is daarbij vanzelfsprekend van groot belang dat het masculine een stapje terug of opzij doet en dienend is aan het feminiene. Dit betekent onder andere minder nadruk op vooruitgang, en meer op diepgang. Minder individualisme maar een diepere verbinding met onze bron, moeder aarde, de oergodin en met elkaar. Minder en bewuster consumeren met een kortere supply-chain en de juiste waardering voor arbeid en grondstoffen. Dat kan bijvoorbeeld door minder stroom te verbruiken en bijvoorbeeld minder ver en vaak te reizen. In dat perpsectief lijkt de electrificatie van ons vervoer een vooruitgang, maar met het maken van accu’s vergiftigen we de aarde. Ook kunnen we ons voedsel lokaal, seizoensgebonden en duurzaam kopen. En accepteren dat we met de kerst geen Spaans tomaatje meer op ons bord hebben. En daar waar oogsten mislukken door plantenziekten, niet de snelle oplossing kiezen van DNA manipulatie, maar kiezen voor duurzame veredeling. Als mens kunnen we namelijk niet overzien wat de langdurige effecten zijn van deze inbraak in de natuurwetten. Kijk maar naar uitvindingen als telfon en plastic. En het waarderingssysteem moet anders. In de jacht naar meer en meer, is geld een doel op zich geworden. En wat mij betreft moet er altijd een onderliggende waarde van gemeenschappelijk nut gecreëerd zijn. Dus geld bijvoorbeeld verdiend met speculatie kan niets waard zijn. Maar misschien dwaal ik nu een beetje af. |
| Persoonlijk |
| En ook op persoonlijk en professioneel vlak mogen mannen een stap opzij doen. Want we denken dat alles van ons afhangt, maar dat is natuurlijk één grote illusie. Tijdens onze meest recente truffel ceremonie, die mijn vrouw en ik begeleidde, speelde we op een gegeven moment een lied. We merkten dat dankzij onze muziek de deelnemers los konden laten en in overgave konden gaan. Nadat we het nummer gespeeld hadden wilde ik meer nummers spelen. Het bleek immers te werken wat we deden! Maar mijn wijze vrouw gaf aan dat stilte op dat moment waardevoller zou zijn. Het was even wennen voor me, maar ik kan ook in overgave gaan. Het was goed! |
| Oproep |
| Laten we op onze knieën gaan voor de vrouw, de moeder, de oergodin. Laat de krampachtigheid los en leg je hoofd ten ruste in haar schoot. En omdat ik ook met dit onderwerp stoei is het ook een uitreiking. Ik zou heel graag leren van jouw ervaring met dit fenomeen. |